Wkrótce oświadczenie rodziny Marty Herdy w związku z przejściem na emeryturę detektywa Fergusa O’Briena
Odpowiedz
Archiwa tagu: Rodzina
„Nikt nie musi robić ze mną wyroku…”
Marta ostatnio już nie sprawdza czy ktoś jest do niej zabookowany.
Czy ktoś ze znajomych przyjedzie czy nie?
Nie sprawdza, nie czeka.
Czy to znaczy,że się już pogodziła z pobytem w więzieniu?
Absolutnie nie.
Wie, że przebywa w więzieniu niesłusznie.
Jest bardzo aktywna i wspiera swoją rodzinę w walce o swoje wyjście na wolność.
Niedawno jeden z przyjaciół, którzy regularnie odwiedzali Martę w więzieniu, wyjechał na krótki okres czasu.
Inni przyjaciele też nie mogli przyjechać na odwiedziny do Marty.
W rezultacie do Marty nikt nie przyszedł przez jakiś okres czasu.
Rodzina zapytała Martę jak sobie radzi.
Marta powiedziała, że „rozumie, że każdy ma swoje rodziny i swoje sprawy.
Nikt nie musi robić ze mną wyroku…”
Dlatego też przestała sprawdzać, czy ktoś przyjdzie. Przestała wyczekiwać.
Wizyta każdej osoby, która zechce poświęcić swój czas i pieniądze, aby do niej dotrzeć. Zechce dotrzeć do Marty z różnych rejonów Irlandii (nie tylko z Dublina).
Każda taka wizyta staje się dla Marty bardzo miłą i bardzo przyjemną niespodzianką.
Marta jest wdzięczna za każdą taką wizytę i wszystkim bardzo serdecznie dziękuje…
Nie wyczekuje, nie wymusza.
Rozumie.
Jest wdzięczna i dziękuje…
Rodzina Marty, ze względu na gromadzenie środków finansowych ogranicza loty do Irlandii
Do najważniejszych działań rodziny Marty należy dbanie o dobrą kondycję psychiczną Marty i walka o przywrócenie sprawiedliwości dla Marty – o WOLNOŚĆ.
Przez te dwa lata rodzina starała się te dwa cele równoważyć.
W założonych działaniach były comiesięczne wizyty u Marty.
Najczęściej dwie osoby leciały z Polski na widzenie do Marty.
Najczęściej była to siostra i mama.
Zdarzały się też wyjazdy jednoosobowe, ale też i trzyosobowe.
Pomimo przeciwności, najczęściej co miesiąc, ktoś z Polski, z rodziny, odwiedzał Martę.
Różne przeciwności nie spowodowały zmiany wizyt.
Podczas jednej wizyty w Irlandii siostra Marty złamała nogę.
Na widzenie do Marty skakała na jednej nodze, bo nie było czasu na szpital.
Nie było czasu – był wybór: albo widzenie z Martą albo szpital.
Po widzeniu drugi wybór: albo szpital albo samolot do Polski.
Decyzja była prosta: skacząc na jednej nodze na widzenie do Marty, później na jednej nodze do samolotu i już w Polsce – prosto z samolotu do szpitala i noga w gips – złamanie z przemieszczeniem.
Odpadł przynajmniej jeden zaplanowany następny przylot do Marty.
Mama Marty, przed zaplanowanym jednym z przylotów do Marty również bardzo poważnie złamała sobie nogę.
Na pewien czas nie mogła przylatywać do córki, później przylatywała z kulą.
Jedna z osób z rodziny na dwa tygodnie przed zaplanowanym przylotem, doznała obrażeń w wypadku samochodowym (uderzenie z tyłu, samochodu w samochód – efekt: szyja w kołnierzu usztywniającym). Na czas pobytu u Marty, kołnierz został zdjęty i został w Polsce.
Rodzina pokonała różne przeciwności, ale regularnie ktoś był u Marty.
Dzisiaj rodzina gromadzi fundusze finansowe i musi nimi odpowiednio gospodarować.
Obecnie potrzebne są bardzo duże środki.
Bardzo duże środki, aby doprowadzić walkę prawną o wolność dla Marty do szczęśliwego zakończenia.
W związku z tym rodzina podjęła trudną decyzję, aby ograniczyć kosztowne wizyty u Marty w Irlandii.
Rodzina miała chęć zrobić Marcie niespodziankę i przylecieć w jej urodziny.
Niestety postanowiono zrezygnować z tego planu.
Obecnie rodzina prowadzi szeroko zakrojone konsultacje.
Do końca czerwca rodzina musi być pewna co do dalszych działań odnośnie Marty.
Wtedy planowany jest przylot do Irlandii i spotkanie z nowym adwokatem Marty – Frankiem Gearty, z którym współpraca układa się bardzo dobrze.
Bardzo serdecznie dziękujemy PRAWDZIWYM PRZYJACIOŁOM Marty z Irlandii, którzy w miarę możliwości, starają się dwa razy w tygodniu odwiedzać Martę w więzieniu.
Czy Marta, aby zmniejszyć koszty ponoszone przez rodzinę z Polski, zdecyduje się na odsiadywanie kary pozbawienia wolności w Polsce?
Czy zechce zmienić bardzo dobre warunki w więzieniu w Dochas Centre w Dublinie, na gorsze warunki w więzieniu w Polsce, ale bliżej rodziny?
…czas pokaże…
Za co obrazy trafiły do więzienia?
W czwartek 18 stycznia doszło do nieoczekiwanego zdarzenia. Marta zadzwoniła do jednego ze swoich przyjaciół, Mariusza i poprosiła o przywiezienie obrazów które podarowała siostrze. Marta wiedziała, że obrazy te zostały jeszcze w Irlandii. Siostra nie zabrała ich na razie, bo się nie mieściły do bagażu do samolotu. Mariusz nie wiedział, że ta sytuacja nie była uzgodniona z siostrą i spełnił prośbę Marty.
O co chodziło?
Zbliża się kolejna wizyta najbliższej rodziny Marty.Tym razem, po raz pierwszy, ma ją też odwiedzić siostrzenica. Marta żyje już tym spotkaniem. Bardzo chciałaby dać najbliższym jakieś prezenty. Po to chodzi do szkoły i na zajęcia, żeby robić coś dla innych. Cały czas władze więzienia nie pozwalają Marcie, jako jedynej, na przekazywanie jakichkolwiek drobiazgów.
Marta w rozmowie z Panią Gubernator poprosiła, aby w końcu mogła przekazywać drobiazgi najbliższym. Pani Gubernator powiedziała, że nie wyraża zgody, bo rodzina sprzedaje te rzeczy. Gdy Marta zaprzeczyła, Pani Gubernator zażądała dowodów. No to Marta wpadła na „genialny” pomysł i z samego rana zadzwoniła do Mariusza, który akurat tego dnia miał być u niej na widzeniu aby przywiózł obrazy.
Co teraz ma zrobić siostra?
Obrazy są jej własnością. Opuściły więzienie legalnie. „Przejście” tych obrazów przez więzienną bramę odbyło się nawet w świetle kamery TVN i Superwizjera.
Czy siostra bez problemów odzyska swoją własność?
Ile jeszcze obrazy te będą przebywać w więzieniu?
Ta sytuacja dużo nauczyła rodzinę i Martę.
Rodzina poprosiła też Martę, aby nie szykowała żadnych prezentów na jej przyjazd.
Najważniejsze jest to, że 4 najbliższe sobie kobiety spotkają się razem.
Rodzina walczy o wyjście Marty na wolność, a nie o drobiazgi.
link: http://pomocdlamarty.pl/blog/2017/11/15/obrazy-namalowane-marte/
Marta przesyła wszystkim życzenia świąteczne
Marta wykonuje dwa telefony dziennie i składa osobom najbliższym życzenia świąteczne. Na razie nie udało jej się jeszcze dodzwonić do wszystkich osób, które ma na liście kontaktów. Do niektórych dodzwoni się pewnie już po świętach.
Marta prosiła o przekazanie od niej najserdeczniejszych życzeń dla wszystkich osób. Pamięta o wszystkich. I wszystkim dziękuje (tyle zdążyła powiedzieć).
To już drugie święta, które Marta „spędza” bez rodziny i osób jej bliskich. Dla rodziny i przyjaciół Marty też nie jest to łatwy okres.
Marta martwi się, że rodzina ponosi duże koszty finansowe
Jedna z rozmów telefonicznych z Martą , dotyczyła troski Marty, że rodzina ponosi duże koszty w jej sprawie.
Obecnie przygotowywana jest apelacja do Sądu Najwyższego, trwają rozmowy z adwokatami i rodzina przygotowuje się do kierowania sprawy do Europejskiego Trybunału Praw Człowieka.
Marta chce wspomóc działania rodziny.
Prawdopodobnie obrazy, które maluje i nadal będzie malować Marta, trafią na aukcje.
Uzyskane pieniądze zasilą konto Fundacji ALFA, na którym gromadzone są środki finansowe na walkę prawną w obronie Marty.
Malowanie obrazów przez Martę jest czasochłonne.
Może to robić tylko podczas zajęć szkoły, do której uczęszcza. Tylko 2 godziny tygodniowo.
W praktyce jeden obraz Marta maluje 2 lub 3 miesiące.
Każdy wysiłek przybliża do osiągnięcia celu jakim jest WOLNOŚĆ.
Podziękowania od rodziny Marty
Rodzina Marty dziękuje wszystkim osobom, które pomagały w różny sposób podczas tygodniowego pobytu w Irlandii. Bardzo dziękujemy za pomoc.
Dziękujemy też za spotkania z osobami, które włączają się do pomocy Marcie. Doceniamy każdą inicjatywę i każde działania. Mamy nadzieję na następne spotkania podczas kolejnych wizyt u Marty w Irlandii.
Oświadczenie rodziny i przyjaciół Marty do mediów w Irlandii
W dniu 25.10.2017 wysłaliśmy maila do telewizji i redakcji prasowych w Irlandii:
„Szanowni Państwo
Już ponad 4 lata media irlandzkie relacjonują wydarzenia związane z nieszczęśliwym wypadkiem z udziałem Marty Herdy, w którym zginął pasażer samochodu.
Przez cały ten czas wszystkie relacje były jednostronne: pochodziły od oskarżenia lub rodziny zmarłego.