Dzisiaj, 7 czerwca, Marta obchodziła swoje urodziny.
Trzydzieste pierwsze.
Drugie w więzieniu w Dochas Centre w Dublinie w Irlandii.

Marta już wcześniej przygotowała sobie na ten dzień dwie rzeczy: kawę i popcorn.
To dla niej „luksus więzienny”, na który pozwala sobie tylko w niedzielę lub w wyjątkowych sytuacjach.
I czasami coś słodkiego, choćby jakiś batonik.
Kawę i popcorn przygotowała sobie sama i sama spędziła wieczór po przyjściu ze szkoły.

Czy to już ostatnie urodziny w więzieniu w Irlandii?
Gdzie będzie za rok?

Marta otrzymała od osób bliskich, ale również od nieznajomych, wiele kartek z życzeniami urodzinowymi.
Pewnie nie wszystkie zostały jej do tej pory przekazane.
Niektórzy z bliskich jeszcze dzisiaj specjalnie dzwonili do siostry Marty i prosili o przekazanie Marcie życzeń.

Marta chciała poprzez nas bardzo serdecznie podziękować.
Bardzo, bardzo serdecznie dziękuje wszystkim za pamięć o niej i za wszystkie życzenia.
Marta nie czuła się na siłach, żeby podziękować osobiście.
Nie czuje się na siłach, bo jest tak wzruszona pamięcią innych osób, że to wzruszenie nie pozwoliłoby jej dokończyć tego co chciałaby powiedzieć.
Chociaż i tak jest bardzo silna, pokonując okropne przeciwności, które ją spotykają.

Marcie życzymy więc siły w pokonywaniu tych przeciwności…
I jeszcze takie jedno, malutkie, ciche życzenie, nie wypowiadane głośno do końca:
„Żeby to były ostatnie…w…
Żeby to były ostatnie…bez…”(samo się zrymowało)
i …
„Żeby się spełniło…”